Biegam sporo, ale ciągle jednym z takich nieodkrytych miejsc na mojej biegowej mapie były Góry Stołowe. Stąd gdy pewnego dnia, zupełnie nieoczekiwanie otrzymałem od Moniki propozycję wspólnego startu w Supermaratonie Gór Stołowych (SGS), to dwa razy się nie zastanawiałem. Muszę przyznać, że podziwiałem odwagę Tej Pani 😉. Poznaliśmy się na Ultramaratonie Leśna Doba, w okolicznościach, które mogłyby stanowić temat na oddzielną relację, nie przebiegliśmy wspólnie nawet jednego metra, a tu od razu propozycja z grubej rury - wspólny start w SGS. Ten nasz wspólny start to w zasadzie można by określić mianem „dramatycznej komedii z domieszką horroru 😉😱😂”. Bo i był ustalony korespondencyjnie podział ról, który posypał się parę minut po starcie 😉, była „klątwa Reclika”, którą moja biegowa partnerka potraktowała jak przyjemny prysznic 😉, było pierwsze w mojej długoletniej historii biegowej ostrzeżenie od organizatora … za notoryczne gadanie na całej trasie 😉, był wreszcie prezent na