Półmaraton na Nowy Rok

Na początku mała dygresja. Staram się biegać 3-4 razy w tygodniu. Nie ma w tym żadnego planu, wyrobienia jednostki treningowej itp. Po prostu w zależności od nastroju, ochoty czy współobecności biegowych towarzyszy latam sobie jednorazowo od 10 do 40 km. Nie pisałem i nie będę pisał z takich pobiegań osobnych sprawozdań. Jednak niekiedy robię wyjątki, tak jak dzisiaj, gdy w towarzystwie dobrych znajomych postanowiliśmy uczcić Nowy Rok, nie fajerwerkami, które wywołują strach wśród naszych czworonożnych przyjaciół, ale przebiegnięciem półmaratonu.

Fajnie jest zacząć Nowy Rok w gronie przyjaciół. Punktualnie o 15.00 w towarzystwie Ewy i Darka oraz  z Markiem jako przewodnikiem pobiegliśmy z Paproci w kierunku Ochojca, Lipek i Rud. Tempo konwersacyjne, zaś rześka pogoda sprzyjała takiemu sympatycznemu, leniwemu wejściu w Nowy 2021 Rok. Powitało nas słoneczko, a pożegnał mrok i chłód.

To nie miał być wyścig z czasem, bo i po co. Mogliśmy do woli podziwiać uroki rudzkich lasów. Pogadać na wszystkie możliwe tematy, a ja … no cóż, czując za plecami obecność znajomych, którzy nigdy się w tych lasach nie zgubili, mogłem sobie do woli hasać w różnych leśnych zaułkach. Trzeba przyznać, że z boku wyglądało to trochę śmiesznawo i co niektórzy napotkani spacerowicze, zwracali na mnie uwagę, ale Marek i Darek przekonująco tłumaczyli, że to nie jest spóźniony powrót z Sylwestra, tylko ten typ tak ma.

Mnie oczywiście wyszedł ostatecznie półmaraton z hakiem. I to jest dobry prognostyk na zbliżający się sezon. Bo ci którzy mnie znają wiedzą, że ja lubię przestrzeliwać dystanse.

Dwa tygodnie temu biegłem tą trasą z Markiem w środku nocy. Wtedy był lekki mrozik, a śnieg skrzypiał pod butami. Dzisiaj po śniegu nie było już ani śladu, za to błota było pod dostatkiem.

I znowu, tak jak wtedy, jednym z mijanych na trasie miejsc były Lipki. Przyznam, że zastanawia mnie historia tego urokliwego miejsca. Przydrożny krzyż, ławeczka, drewniana tablica z nazwą i przebiegające obok tory kolejki wąskotorowej.  

A potem już wbiegnięcie do Rud i parę zdjęć na wyremontowanym, ładnie podświetlonym moście. To  był w zasadzie jedyny odcinek, gdzie biegliśmy asfaltem. Mijając domy mogliśmy pozachwycać się ozdobami świątecznymi. Czegóż tam nie było – podświetlone domostwa, kolorowe choinki czy nawet wielkie świecące bałwany.

Ostatnie trzy kilometry to już droga przez las do Paproci. Wtedy to wydałem radosny okrzyk, który Marek określił mianem „rykowiska”, na wieść o tym, że Ewa o nas nie zapomniała. Nazwa grupy przecież zobowiązuje i w samochodzie czekały na nas, przygotowane przez Ewę, przepyszne przysmaki. Przekąski jej autorstwa, mówię Wam, palce lizać, a gdy do tego dodać własnej roboty wzmacniające izotoniki … Z wiadomych względów, nie wszystkiego mogłem spróbować, bo to mnie przypadła rola kierowcy. Ale co się odwlecze to nie uciecze. Przed nami kolejne takie biegowe zabawy, pozbawione rywalizacji czy innych tego typu niezdrowych sensacji. Jest za to mnóstwo dobrego humoru i bardzo pozytywnej energii, którą się wzajemnie zarażamy.

A na koniec pozdrawiamy znajomych, którzy biegali dzisiaj w Chorzowie Cyborga - naszego klubowego kolegę - Irka, który przebiegł maraton oraz Izę, Kasię i dwóch Wojtków.